Foto van de week 3-9 mei 2021

ANSICHTEN afl. 127 Groeten uit Haaksbergen

Deze kaart, onderdeel van een serie, moeten we maar zien als een curiositeitje, hoewel……..Mogelijk had de tekenaar zich verdiept in de geschiedenis van ons dorp en moet je het water zien als de Buurserbeek. Zonder deze Buurserbeek zou Haaksbergen misschien nooit hebben bestaan. De oudste erven in onze gemeente staan langs de loop van deze rivier, die ooit de bovenloop van de Regge vormde. De Buurserbeek liep oorspronkelijk, tot ongeveer 1400, door het centrum van het dorp, langs de Klaashuisweg en zuidelijk langs de Oostenstraat (huidige Von Heijdenstraat).

Zandhove
Kort voor Kerst 1946 schreef “Zr. Visser” deze kaart voor "de Heren van Zaal 11" in het noodsanatorium Zandhove, Hoog Zuthem C 6 (Post Windesheim) in Zwolle.
Zandhove is van oudsher een landgoed, gelegen ten zuiden van Zwolle in de buurschap Ittersum, aan de doorgaande weg naar Deventer. De geschreven geschiedenis gaat terug tot de zeventiende eeuw. Het stond toen bekend als "Het Huis op 't Zant". Cornelis Pronk tekende het huis in 1730 en voorzag het ook toen nog van de naam "'t Huis op 't Zandt buiten Swol". Pas in het begin van de negentiende eeuw komt het voor onder de huidige naam Zandhove. Deze naam is waarschijnlijk aan het huis gegeven door de familie Scriverius, die lang eigenaar was. In 1891 kwam het door huwelijk in het bezit van jhr.mr. Daniël de Blocq van Haersma de With. In de Tweede Wereldoorlog werd het landgoed verkocht aan een persoon die lid was van de NSB. Zijn eigendommen kwamen na de oorlog in handen van het Nederlands Beheersinstituut en in 1954 werd het landgoed Zandhove aangekocht door de gemeente Zwolle. Zandhove had al vanaf 1945 gediend als (nood)sanatorium voor Zwolle en omgeving. In 1956 was het organisatorisch een onderafdeling van het gemeentelijke Sophiaziekenhuis.

bron: inventaris Archief van het sanatorium Zandhove (1945-1958).

Foto afkomstig van de Facebookpagina Oud-Haaksbergen: https://www.facebook.com/groups/171140093245568, geüpload met commentaar door Eric Ooink van de Historische Kring Haaksbergen